Θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας τους κινδύνους που κρύβει η κάθε εργασία και να περνούμε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τα εργατικά ατυχήματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις στις όποιες η επιθυμία του πελάτη να μειώσει το κόστος έχουν ως αποτέλεσμα να μην δίνουμε το απαραίτητο βάρος στα μέτρα προστασίας.

Η έλλειψη σοβαρότητας του επαγγελματία σε συνδυασμό με την επιθυμία του πελάτη να μειώσει το κόστος αυξάνουν τις πιθανότητες εργατικού ατυχήματος όπως: Η έλλειψη σοβαρότητας του επαγγελματία σε συνδυασμό με την επιθυμία του πελάτη να μειώσει το κόστος αυξάνουν τις πιθανότητες εργατικού ατυχήματος όπως:

Την πτώση, την έκθεση σε επαφή με ηλεκτρικό ρεύμα, την ολίσθηση και το περπάτημα, την πτώση αντικειμένων, τα αιχμηρά αντικείμενα, την επαφή με πολύ θέρμες ουσίες ή τα αντικείμενα, τα οχήματα, τα μηχανήματα και αλλά….Και σε Επιπτώσεις όπως:
Το κόστος των εργατικών ατυχημάτων να είναι υψηλό και, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει:
Αποζημίωση λογω ασθένειας, καταβολή υπερωριών, προσωρινή αντικατάσταση εργαζομένου, πρόωρη συνταξιοδότηση, πρόσληψη νέου εργαζομένου, επανεκπαίδευση.Απώλεια παραγωγικού χρόνου και μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας, φθορά σε εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, υλικά, και προϊόντα.Διαχείριση του χρόνου προκειμένου να αντιμετωπίσθουν ατυχήματα.Αύξηση των ασφάλιστρων, δαπάνες για την παροχή υπηρεσιών δικηγόρουΠτώση του ηθικού του εργαζομένου.. κ.α.
Υπάρχει και νομοθεσία, η πρώτη ιστορικά νομοθετική προσπάθεια ορισμού που γίνεται το (Ν.551/1914(ΦΕΚ 11/Α/1.8.1951) οπού το εργατικό ατύχημα αποδίδεται ως {ατύχημα εκ βιαίου συμβάντος επερχομένου σε εργάτη η υπάλληλο εν τη εκτελέσει της εργασίας η εξ αφορμής αυτής} . Με το άρθρο 8 & 4 του Α.Ν 1846/1951 (ΦΕΚ 179/Α/1.8.1951),η έννοια του όρου ατύχημα αποδίδεται ως (το εν τη εργασία η εξ αφορμής ταύτης βίαιων συμβάν και την επαγγελματική ασθένεια)